Met de steun die we van TLC Nederland hebben gekregen, heeft Elonwabeni de
relatie tussen de biologische ouders/gastouders en het kind(eren) proberen te herstellen. Onlangs meldde ik aan onze zusterorganisatie in Duitsland dat onze kinderen door de door Nederland ondersteunde programma's aan een belangrijke reis naar genormaliseerde familiebanden zijn begonnen.
8- DAags Paaskamp – Gecombineerde Biologische Moeders en Kind(eren)
In april 2023 organiseerde Elonwabeni een 8-daags kamp voor de biologische moeders en hun kinderen onder onze hoede. Dit kamp was het allereerste in zijn soort - meestal hadden we kampen en workshops met alleen de ouders. Zoals in het verleden is gemeld, was het altijd moeilijk om ouders gefocust en betrokken te houden. Ze zijn echter altijd enthousiast geweest over het vooruitzicht van kamperen omdat dit hen de mogelijkheid bood om rustig te zijn en weg van de verleidingen van verdovende middelen.
Onze beslissing om de kinderen op te nemen werd voornamelijk ingegeven door onze wens om een effectieve relatie tussen moeder en kind te activeren. In de loop der jaren richtte ons werk zich op de biologische familie - proberen in te grijpen en de gezinsstructuur te versterken. Met de ouders met wie we momenteel werken, is het duidelijk dat ze niet klaar zijn om hun leven in een positieve richting te veranderen. Het gevolg is dat het kind de ouder(s) nauwelijks ziet en na verloop van tijd beperkte herinneringen aan zijn familie heeft. We hoopten dat door een kamp met de kinderen, de moeder zelf meer herinnerd zou worden aan de vreugde van het ouderschap en zou worden gedwongen om haar levenspad te herzien.
Vanuit onze ervaringen met onze biologische ouders zijn de volgende factoren meegenomen:
Moeders en vaders leven meestal gescheiden of zijn gescheiden. We zouden alleen succes hebben als we één geslacht tegelijk uitnodigden.
De ouders gebruiken verdovende middelen, waardoor ze een paar dagen in het programma kunnen “aanpassen” aan een tijdje zonder drugs (zgn Dry Out)
Ouders die ineens geen drugs gebruiken, zullen prikkelbaar zijn en veel slapen. We vroegen de huismoeders om hun verwachtingen van de moeders tijdens deze dagen bij te stellen.
De moeder heeft weinig relatie met het kind. We vroegen de huismoeder de moeder toe te staan staat om met het kind in één huisje met de huismoeder te slapen.
Veel van de moeders zijn gewend geraakt aan een leven op straat. De dagelijkse hygiëne moest in die dagen opnieuw de aandacht krijgen en dit proces moest ondersteund worden door de huismoeder.
Moeders spreken hun kinderen vaak niet rechtstreeks aan. Huismoeders werd gevraagd om de avondtijd in de huisjes te gebruiken om gesprekken tussen het kind en de moeder te vergemakkelijken.
Onze huismoeders houden van de kinderen die onder hun hoede zijn en zijn vaak boos op de biologische moeders omdat ze hun kinderen in de steek hebben gelaten. We bereidden de Huismoeders voor en daagden hen actief uit om een relatie met de biologische moeders te koesteren. Dit zou de Huismoeder helpen om de biologische moeder 'in haar hart' te nemen.
Wanneer de biologische ouders de kinderen in Elonwabeni bezoeken, zijn ze niet in staat om met de kinderen om te gaan.
De specifieke doelstellingen van het kamp voor de biologische ouders en hun kinderen waren:
Geef de biologische moeders de mogelijkheid om hun kinderen gedurende een langere periode van dagen te bezoeken.
Creëer een ruimte voor moeders om te wennen aan een periode zonder drugs (“droge donkaard” periode) zodat ze de beste kans hebben om met hun kind(eren) te communiceren.
Creëer een veilige ruimte voor de moeder en het kind om te communiceren.
Zorg voor mogelijkheden voor gestructureerd spel en lachen tussen moeder en kind.
Onder het toeziend oog van de huismoeder, om de moeder aan te moedigen de dagelijkse verantwoordelijkheid op zich te nemen voor het baden en aankleden van het kind.
Om het kind en de moeder de kans te geven om positieve herinneringen aan het spel te ontlenen.
De Huismoeder en biologische moeder de ruimte geven om met elkaar in contact te komen en een authentieke relatie met elkaar te ontwikkelen.
Om de biologische moeder in staat te stellen gevoelens van waardering en dankbaarheid jegens de huismoeder te identificeren.
Proces:
Dag 1 - 3:
Moeders werden aangemoedigd om het kinderprogramma te observeren en eraan deel te nemen als ze daartoe geneigd waren.
Geen gestructureerd programma met biologische moeders.
De meeste moeders brachten deze dagen slapend door.
Dag 4:
Workshop gericht op de verwachtingen en gevoelens van het kind - hoe het kind zich voelt met de moeder in de buurt en wat zijn / haar behoeften onder die omstandigheden kunnen zijn. De nadruk werd gelegd op het aanreiken van tools en ideeën over hoe ze positieve herinneringen kunnen creëren met hun kind(eren).
Dag 5:
Workshop die een ruimte creëert voor biologische moeders om na te denken over hun ervaringen met hun kinderen tijdens het kamp - hoe ze hun kinderen herinneren en hoe hun kinderen mogelijk zijn veranderd sinds de laatste keer dat ze elkaar zagen.
Dag 6:
Workshop gericht op de rol van de Huismoeder in het leven van het kind – het creëren van een ruimte voor een uiting van dankbaarheid en dankbaarheid van biologische moeder tot Huismoeder.
Dag 7:
Workshop gericht op de muziek van Whitney Houston - een vrouw die afhankelijk was van drugs en die, ondanks haar talent, het slachtoffer werd van liefde en drugs, haar relatie verloor met haar kinderen en anderen van wie ze hield, wat uiteindelijk leidde tot haar dood.
Door middel van muziek konden we toegang krijgen tot herinneringen aan wat leidde tot hun drugsmisbruik - en door muziek konden ze toegang krijgen tot de gevoelens die aan de muziek waren verbonden.
Dag 8:
Reflectie en evaluatie. Moeders werd specifiek gevraagd om geen beloftes te doen over toekomstige bezoeken aan de kinderen, maar hen de komende maanden te verrassen.
Resultaten:
De kinderen waren verdrietig om te zien hoe hun ouders na 8 dagen het kamp verlieten.
De kinderen herstelden snel na hun vertrek en konden met weinig moeite weer integreren in het leven in de Shelter.
Bij het ondersteunen van kinderen door hun reflecties, werd het duidelijk dat ze ongelooflijk trots waren dat hun moeders bij hen op kamp waren.
Hoewel de moeder van het kind aanwezig was, had het kind weinig verwachting dat de moeder enige vorm van zorg voor hen zou bieden.
De herinneringen aan hun tijd met hun moeders worden opnieuw verteld aan iedereen in de organisatie die bereid is te luisteren - dit is waar we op hadden gehoopt.
Denise Landes, operationeel directeur Elonwabeni